روز جهانی کوروش کبیر

به نام خداوند کیهان و هور که چشم بد از خاک ایران بدور

7 آبان؛ روز جهانی بزرگداشت کوروش بزرگ

کوروش بزرگ معروف به کوروش دوم، نخستین پادشاه و بنیان‌گذار دودمان هخامنشی است. شاه پارسی، به‌خاطر بخشندگی‌، بنیان گذاشتن حقوق بشر، پایه‌گذار نخستین امپراتوری چند ملیتی و بزرگ جهان، آزاد کردن برده‌ها و زندانیان، احترام به دین‌ها و کیش‌های گوناگون، گسترش تمدن و غیره شناخته شده ‌است.

روز کوروش بزرگ، روز ۷ آبان (۲۹ اکتبر) که تاریخ نویسان آن را روز ورود کوروش به بابل و صدور منشور کوروش می‌دانند به پیشنهاد سازمان بین‌المللی نجات پاسارگاد٬ انتخاب و نام‌گذاری شده است. این روز به مناسبت روز ورود سپاه هخامنشیان به بابل (۲۹ اکتبر سال ۵۳۹ پیش از میلاد) و پایان دوران ستمگری در جهان باستان انتخاب شده‌است.۲۵۴۴ سال پیش در همین روز اعلامیه تاریخی کوروش بزرگ در زمینه حقوق افراد و ملل انتشار یافته بود که نخستین سنگ بنای یک دولت جهانی با منافع مشترک به شمار می‌آید.

نکات بیان شده در آن منشور به شرح زیر است:

از بین بردن تبعیضات نژادی ، آزادی انتخاب محل سکونت، برانداختن برده داری، آزادی دین و مذهب و تلاش برای صلح پایدار میان ملت‌هاست.

***

در سال ۱۹۷۱ میلادی، سازمان ملل متحد استوانه کوروش را به همه زبان‌های رسمی جهان منتشر کرد و بدلی از این استوانه در مقر سازمان ملل در شهر نیویورک قرار داده شد.

***

در پی همایشی که در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و به مناسبت روز کوروش بزرگ برگزار شد، حکمت‌الله ملاصالحی به‌عنوان نخستین سخنران، مطالبی را درباره اهمیت دوره هخامنشی بیان کرد. در ادامه این همایش، ژاله آموزگار ـ پژوهشگر و مترجم ـ گفت: خوشحالم که به سرزمینی تعلق دارم که مردم آن از دیرباز به خدایان زمینی و سنگ و بت دل نبسته‌اند، آفریدگار را در فراسوها دیده و خوشی‌ها و پیروزی‌ها را از او دانسته‌اند و در درماندگی‌ها دست به سوی او دراز کرده‌اند. تعداد دیگری از اساتید باستان شناسی دانشگاه تهران نیز در این همایش سخنرانی کردند.

وسعت امپراتوری هخامنشیان در دوران کوروش بزرگ

كوروش بزرگ ، کشورهای شکست خورده را وادار به فرمانبرداری نمی کرد و آنان می توانستند فرمانروای خود را خود برگزینند،كه نام آن ساتراپ (ایالت) بود.

هوشمندی کوروش بزرگ برآیند آمیختگی دو تیره‌‌ی بزرگ آریایی ، پارس و ماد (ماد برابر با آذریان و کُردان) بود.

آمیختگی این دو تیره ایران بزرگ را ساخت ، کوروش بزرگ را پدید آورد و در كارنامه‌ی جهان شگفتی آفرید.

این آمیختگی پارس و ماد یا پارس و آذری و كُرد ، هرگز جدا شدنی نیست و یک پارچگی این بوم را در پناه خود دارد.

و چنین گفت کوروش بزرگ ، آن ابر مرد كارنامه تاریخ جهان:

«فرمان دادم تا كالبدم را بدون تاپوت (تابوت) و مومیایی به خاك به سپارند ، تا پاره های تنم ، خاک ایران را درست كند.»

نوشتهٔ حکاکی‌شده به زبان پارسی باستان، عیلامی و زبان اکدی بر ستون پاسارگاد «من کوروش، شاه هخامنشی هستم»

آیت ا... سید محمد خامنه‌ای:

کوروش و فرزندش، توحید را گسترش دادند

مشروح ایرنا با رئیس بنیاد ایران‌شناسی در زیر آمده است:

به عنوان رئیس بنیاد ایران‌شناسی که عهده‌دار معرفی ایران و بیان هویت ایرانی و ملی می‌باشد، تعریف شما از هویت ایرانی و ملی چیست؟

ایران از زمان پیش از تاریخ یعنی قرن‌ها پیش از آنکه اولین تمدن‌ها در حوالی بین‌النهرین سر برآورند محل سکونت انسان‌ها بوده است. اولین بیانیه حقوق بشر در جهان متعلق به کوروش بزرگ از پادشاهان ایرانی است.

سرزمین ایران یکی از چند سرزمین انگشت‌شماری است که پایه‌گذار تمدن بشری و موجب رشد و توسعه حکمت و اندیشه و علوم در سراسر جهان بوده‌اند و تمدن و دانش امروز جهان به ویژه در غرب مرهون خدمات ایران و این چند کشور است و به همین دلیل ایران و این چند کشور که از جمله هند و عراق و مصر و چین می‌باشند، حق بزرگی بر دنیای دیروز و امروز و فردا دارند.

در ایران قدیم هم، چه دولت‌های آریایی و چه دولت‌های بومی ایرانی (مثل عیلامی‌ها یا کاسپین‌های شمال یا تمدن‌های مانایی و نواحی مرکزی در کاشان و کرمان) همه، پایه‌‌گذار فرهنگ‌های غنی و تولید علم و هنر و نوعا مروج توحید و اخلاق بوده‌اند.

مثلا: کوروش و فرزندش با جهاد فرهنگی به ظاهر نظامی خود، توحید را در بین‌النهرین و سومر و مصر و آتن (یونان) گسترش دادند و روحانیون آن زمان هم بزرگ‌ترین دانشمندان علوم مختلف و فیلسوفان عصر خود بودند.

همه این سوابق در هویت ملی هر ایرانی ثبت شده و وجود دارد و می‌شود به آن‌ها افتخار کرد. نسبت فکری و روحی و فرهنگی ملت ایران همه به آن سوابق برمی‌گردد و از این روست که شناسنامه تاریخی هر ایرانی، هزاران سال فرهنگ و سابقه درخشان را در خود دارد. در کشفیاتی که اخیرا در حفاری‌های زاگرس مرکزی انجام شد آثاری یافت شد که متعلق به دوازده هزار سال پیش بود. پیش از شهر سوخته و ناحیه سیلک و نقاط دیگر را که تا نزدیک ۱۰ هزار سال حدس می‌زدند، در آنجا تمدن وجود داشته و مردمی ساکن بوده‌اند و کشاورزی داشته‌اند.

رئیس بنیاد ایران شناسی اظهار داشت:

هویت هر کس، واقعیت و حقیقت اوست که به سابقه تاریخی و نقش گذشته و امروزی او مربوط می‌شود، و اگرچه تعلق به سرزمین و مرزهای جغرافیایی هم در هویت ملل مؤثر است ولی عمده هویت انسان چه فردی و چه ملی، بسته به مرز‌ها و قلمرو فرهنگی و اعتقادی او از یک طرف و از طرف دیگر کارکرد و نقش او در خدمت‌رسانی به بشریت و جوامع دیگر است.

افلاطون (۴۷۷ تا ۳۴۷ پیش از میلاد):

در زمان (کورش بزرگ) فرمانروایان به زیر دستان خود آزادی میدادند و آنان را به رعایت قوانین انسان دوستانه و برابری ها راهنمایی می کردند. مردمان رابطه خوبی با پادشاهان خود داشتند از این رو در موقع خطر به یاری آنان می شتافتند و در جنگ ها شرکت می کردند. از این رو شاهنشاه در راس سپاه آنان را همراهی می کرد و به آنان اندرز می داد. آزادی و مهرورزی و رعایت حقوق مختلف اجتماعی به زیبایی انجام می گرفت.

ستيز من تنها با تاريكي است و براي رويارويي با آن شمشير نميكشم بلكه چراغ مي افروزم.

كوروش بزرگ

تهیه و گردآوری:

ابوذر محتشمی / مسئول انجمن میراث فرهنگی روستای باستانی درودگاه

{jcomments on}