سوک – سرویس اجتماعی: یکم شهریورماه روز بزرگداشت حکیم ابوعلی سینا پزشک و دانشمند نامدار ایرانی و روز پزشک نامگذاری شده است. استان بوشهر از زمان های دور زادگاه دانشمندان و اندیشمندان و علمای بزرگی بوده است که هر یک به نوبه خود سند افتخاری برای این دیار بوده اند.
از جمله پزشکان پرافتخار و دانشمندان متعهد بوشهری می توان از "دکتر مسعود رضایی" نام برد. وی متخصص جراحی عمومی از دانشگاه تهران بود که سال ها به درمان بیماران در استان بوشهر مشغول بود. این پزشک بوشهری دی ماه سال 1378 در سانحه ای دلخراش به همران چند تن از دوستانش با زبان روزه دعوت حق را لبیک گفت.
آنچه باعث نگارش این نوشته شد، جایگاه ویژه این طبیب بوشهری در میان جامعه پزشکی کشور است که افتخاری برای استان به شمار می آید. گرچه دکتر رضایی برای بسیاری از دانشجویان و نسل جوان بوشهری ناآشناست اما اغلب دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران او را بخوبی می شناسند.
بر اساس مشاهدات خبرنگار سوک تصویری از دکتر رضایی در یکی از مکان های مهم دانشگاه تهران نقش بسته است. این موضوع سبب کنجکاوی خبرنگار ما شد تا او ، علت آن را از مسئولان و استادان دانشگاه علوم پزشکی تهران جویا شود. بر اساس این گزارش مسئولان دانشگاه علوم پزشکی تهران بخاطر دانش بالا، سلامت و خدمات والای دکتر رضایی و جایگاه ویژه او در میان جامعه پزشکی تصویری از وی را در محل دانشگاه نصب کرده اند.
دکتر قربانی استاد جراحی عمومی دانشگاه (فوق تخصص قفسه) و از شاگردان دکتر رضایی بوده است. وی در این باره به خبرنگار ما می گوید: دکتر رضایی از بهترین پزشکان بود. او طبیبی زبده و تیزهوش بود که من نمونه اش را تا کنون ندیده ام. سخت ترین عمل ها را در کوتاه ترین زمان انجام می داد.
وی می افزاید: دکتر فردی مومن، اخلاقی و صبور و خونگرم بود و در برابر ناملایمات خویشتنداری می کرد. با وجودی که وضعیت اقتصادی متوسطی داشت اما همیشه به بیماران نیازمند کمک می کرد و البته اهل حلال و حرام بود.
دکتر هدایت از دیگر استادان قدیمی دانشگاه است. او که خود زمانی استاد دکتر رضایی بوده در مورد شاگردش می گوید: دکتر رضایی از منظم ترین و باهوشترین دانشجویان دانشگاه بود و واقعا حیف شد که از دنیا رفت. جامعه به امثال او نیاز داشت همیشه برای رزیدنت ها (دانشجویان دستیاری پزشکی) او را مثال می زنم و الگو معرفی می کنم.
دکتر مسعود رضایی که بود؟
دکتر مسعود رضایی در سال 1346 در آب پخش به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش و برازجان گذراند و در کنکور سال 1364 موفق به کسب رتبه 3 کنکور و قبولی در رشته پزشکی دانشگاه تهران شد. به گفته همکلاسیهایش او از ممتازترین دانشجویان بود. او در دوران دانشجویی و همچنین دبیرستان در دفاع مقدس و جنگ حق علیه باطل شرکت کرد بطوری که از کمسنوسالترین رزمندگان دفاع مقدس به شمار می رفت و دو بار نیز بشدت مجروح شد. دکتر رضایی پس از اتمام دوره دکتری پزشکی عمومی در دوره دستیاری تخصصی با رتبه ممتاز و در رشته جراحی عمومی دانشگاه تهران پذیرفته و فارغ التحصیل شد. وی پس از پایان تحصیلات علیرغم درخواست های متعدد و اصرار در پایتخت برای ماندن در تهران و عضویت در هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران و اعزام به خارج به زادگاهش بوشهر برگشت و در دانشگاه علوم پزشکی بوشهر و همچنین بیمارستان فاطمه زهرا (س) مشغول تدریس به دانشجویان و درمان بیماران شد. این نخبه بوشهری پس از مدت کوتاهی به ریاست بیمارستان فاطمه زهرا(س) منصوب شد. خدماتش در این دوران آنچنان درخشان بود که به فاصله اندکی به عنوان معاون درمان و دارو دانشگاه علوم پزشکی بوشهر منصوب شد. بسیاری از کارشناسان دوران کوتاه وی در این سمت را پربارترین دوران در این دانشگاه می نامند همچنین زنده یاد دکتر رضایی با حکم وزیر بهداشت وقت به عنوان نماینده تام الاختیار وی در استان منصوب شد.
او پزشکی مردمی بود که علیرغم درخواست ها حاضر به فعالیت در بخش خصوصی نشد. در سال 78 و به درخواست جوانان و دانشجویان دشتستانی کاندیدای انتخابات مجلس شورای اسلامی در این حوزه شد. استقبال از وی در دوران تبلیغات به حدی بود که هنوز هم خاطره استقبال پرشور مردم از وی در اذهان دشتستانیها باقی مانده است. سرانجام این پزشک حاذق بوشهری در بعد از ظهر روز یکم دی ماه سال 1378 و در حالی که به همراه چند تن از دوستان خود (مرحوم اسماعیل معارفی، مرحوم بخشی و مرحوم حاج باقری) عازم شیراز و عیادت از یک بیمار بود بر اثر سانحه هولناک تصادف دعوت حق را لبیک گفت. مراسم تشییع پیکر این پزشک مردمی تبدیل به یکی از بزرگترین و باشکوه ترین اجتماعات شد. دکتر عبدالرحمن رستمیان رییس وقت دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در مراسم اربعین دکتر رضایی گفت: دانشگاه علوم پزشکی هیچگاه خدمات ارزنده و ماندگار دکتر رضایی را فراموش نمی کند و جای او برای همیشه در دانشگاه خالیست.
دکتر رضایی در پایان سال 1378 از طرف جمعی از روزنامه نگاران بوشهری به عنوان مرد سال استان بوشهر انتخاب شد. او علیرغم تحصیل در رشته پزشکی، در شعر و ادبیات، بوشهرشناسی و مسائل دینی صاحب نظر بود، در این زمینه اشعار و مقالاتی از وی بجا مانده است. وی داماد مرحوم حاج حسین رضایی عالم و شاعر دشتستانی بود و از ایشان دو فرزند به نام های فرزانه و زهرا به یادگار مانده است.
نامش و راهش گرامی باد...
{jcomments on}
دیدگاه (0)
ارسال دیدگاه